Jumat, 30 September 2011

jongko joyoboyo

PETIKAN SERAT JANGKA JAYABAYA

Mbesuk jen wis ana kreta mlaku tanpa turangga
Tanah Djawa kalungan wesi,
Prahu mlaku ing a duwur awang2.
Kali pada ilang kedunge, iku tanda yen jaman Jayabaya wis cedak

Terjemahan :
Besok jika ada kereta berjalan tanpa kuda ( tafsir= Mobil, kereta api)
Tanah Jawa berkalung besi ( tafsir= Rel Kereta api)
Perahu terbang diatas angkasa ( tafsir= pesawat terbang , pswt luar angkasa)
Sungai pada hilang danaunya / sumbernya (tafsir = sungai buatan)
Itulah pertanda jaman Jayabaya sudah dekat


Akeh janji ora ditepati.
Akeh wong wani nglanggar sumpahe dewe,
Manungso pada seneng nyalah, tan ngendah-ake hukum Allah,

Terjemahan :
Banyak janji tidak ditepati
Banyak orang melanggar sumpahnya sendiri
Manusia senang berbuat salah, tidak mengindahkan hukum Tuhan.


Akeh pangkat sing jahat lan jajil,
Hukuman ratu ora adil,

Terjemahan :
Banyak orang berpangkat yang jahat dan jahiliyah
Hukuman penguasa tidak adil, .


Wong sing apik kepencil,
Makarya apik luwih becik ngapusi,
Wong agung kesinggung wong ala kepuja-puja,

Terjemahan :
Orang berbuat baik terkucilkan
Berbuat baik malah merasa malu, lebih baik berbohong
Orang Besar tersinggung, orang jahat dipuja-puja/ dihormati


Wong wadon ilang wanitane ilang wirange,
Wong lanang ilang lanange,priya ilang prawirane,

Terjemahan :
Wanita hilang kewanitaanya, hilang malunya
Laki-laki hilang kelaki-lakianya, hilang keberaniannya
( Dalam arti harafiah = banci, homo, maupun perlambang laki2 tidak jantan, pengecut)


Akeh udan salah mangsa,
Akeh perawan tua,
Akeh randameteng,
Akeh bayi takon bapa
Agama akeh kang nantang, kamanungsan ilang,

Terjemahan :
Banyak Hujan tidak tepat /sesuai musimnya
Banyak perawan tua (banyak perawan tua, juga banyak wanita yang
kawin diusia tua)
Banyak janda hamil (hamil tanpa suami)
Banyak bayi bertanya siapa bapaknya (hamil diluar nikah)
Agama banyak ditentang, Rasa kemanusiaan makin hilang


Olah suci pada dibenci, olah ala pada dipuja,
Wanadya pada wani ngendi-ngendi,

Terjemahan :
Olah Kebaikan dibenci, Olah kejelekan di puja
Wanita pada berani dimana-mana (maksudnya sama pria)


Sing Weruh ketuduh, sing ora ya ketuduh
Terjemahan :
Yang tahu (bener atau salah) tertuduh , yang tidak tahu juga (cari kambing hitam)

Mbesuk yen ana prang saka wetan, kulon, lor lan wong cilik sengsara lan mbendul,
Wong jahat mlarat brekat,

Terjemahan :
Besok jika ada perang di Timur , Barat, Utara,Selatan, (=berbagai belahan dunia/negara) rakyat kecil semakin sengsara dan menderita
Orang Jahat miskin Berkat


Sing Curang makin garang ,sing jujur kojur, wong dagang keplanggang,
Terjemahan :
Yang curang berani, yang jujur hancur, orang berdagang kepalsuan.

Judi pada dadi,
Akeh barang haram, akeh anak haram, prawan cilik nyidam,
Wanita nglanggar priya, isih bayi pada bayi,

Terjemahan :
Judi semakin menjadi ,
Banyak anak haram, banyak gadis kecil yang hamil
Wanita berani sama laki-lakinya, Masih kecil (anak2) sudah punya anak

Rabu, 13 April 2011

pesan untuk para istri


Banjure pangandika kiyai Kalamwadi kaya ing ngisor iki. Tanganmu
kiwa iku wis anggawa têgês dhewe, lan wis dadi piwulang kang bêcik
lan nyata, kang anuduhake yen ragamu iku wujude kiwa, mung hawa
kang katon. Têmbung ki: iku têgêse iki, wa: têgêse wêwadhah, ragamu
iku di’ibaratake prau, prau dadi ‘ibarate wong wadon, wong têgêse
ngêlowong, wadon têgêse mung dadi wadhah, dene isine mung têlung
prakara, iya iku: “kar-ri-cis”. Yen prau wis isi têlung prakara iku,
wong wadon wis kêcukup butuhe, dadi ora goreh atine. Dene têgêse
kar-ri-cis iku mangkene.
1. Kar, têgêse dakar, iya iku yen wong lanang wis bisa nêtêpi
lanange, mêsthi wong wadon atine marêm, wusanane dadi nêmu
slamêt ênggone jêjêdhowan.
2. Ri, têgêse pari, iya iku kang minangka pangane wong wadon, yen
wong lanang wis bisa nyukupi pangane, mêsthi wong wadon bisa
têntrêm ora goreh.
3. Cis, têgêse picis, utawa dhuwit, ya iku yen wong lanang wis bisa
aweh dhuwit kang nyukupi, mêsthi wong wadon bisa têntrêm,
tak baleni maneh, cis têgêse bisa goreh atine.
Kosok baline yen wong lanang ora bisa aweh momotan têlung
prakara mau, wong wadon bisa goreh atine.
Tangan têngên têgêse etungên panggawemu, sabên dina sudiya,
sanggup dadi kongkonan, wong wadon wis dadi wajibe ngrewangi kang
lanang anggone golek sandhang pangan.
Bau têgêse kanthi, gênahe wong wadon iku dadi kanthine wong
lanang, tumrap nindakake samubarang kang prêlu.
Sikut têgêse singkurên sakehing panggawe kang luput.
Ugêl-ugêl têgêse sanadyan tukar padu, nanging yen isih padha
trêsnane iya ora bisa pêdhot.
Epek-epek têgêse ngêpek-ngêpek jênênge kang lanang, awit wong
wadon iku yen wis laki, jênênge banjur melu jênênge kang lanang. Iya
iku kang diarani warangka manjing curiga, warangkane wanita,
curigane jênênge wong lanang.
Rajah (ing epek-epek) têgêse wong wadon iku panganggêpe marang
guru-lakine dikaya dene panganggêpe marang raja.
Driji têgêse drêjêg utawa pagêr, iya iku idêrana jiwamu nganggo
pagêr kautaman, wanita iku kudu andarbeni ambêk kang utama, dene
driji kabeh mau ana têgêse dhewe-dhewe.
Jêmpol têgêse êmpol, yen wanita dikarsakake dening priyane, iku
kang gampang gêtas rênyah kaya dene êmpoling klapa.
Driji panuduh têgêse wanita nglakonana apa sapituduhe kang priya.
Driji panunggul, têgêse wanita wajib ngunggulake marang priyane,
supaya nyupangati bêcik.
Driji manis, têgêse wanita kudu duwe pasêmon utawa polatan kang
manis, wicarane kudu kang manis lan prasaja.
Jênthik, têgêse wong wadon iku panguwasane mung sapara limane
wong lanang, mula kudu sêtya tuhu marang priyane.
Kuku têgêse ênggone rumêksa marang wadi, paribasane aja nganti
kêndho tapihe.
Mungguh pikikuhe wong jêjodhowan iku, wanita kudu sêtya marang
lakine sarta nglakoni patang prakara, iya iku: pawon, paturon,
pangrêksa, apa dene kudu nyingkiri padudon.
Wong jêjodhowan yen wis nêtêpi kaya piwulang iki, mêsthi bisa
slamêt sarta akeh têntrême.
Kiyai Kalamwadi banjur paring pangandika maneh, dene kang
dipangandikakake bab pikukuhe wong jêjodhowan. Saka pangandikane
kiyai Kalamwadi, wong jêjodhowan iku pikukuhe kudu duwe ati eling,
aja nganti tumindak kang ora bênêr. Mungguh pikukuhe wong laki-rabi
iku, dudu dunya lan dudu rupa, pikukuhe mung ati eling. Wong
jêjodhowan, yen gampang luwih gampang, nanging yen angel, angele
ngluwihi. Wong jêjodhowan itu luput pisan kêna pisan, yen wis luput,
ora kêna tinambak ing rajabrana lan rupa. Wanita kudu tansah eling
yen winêngku ing priya, yen nganti ora eling, lupute banjur ngambra-
ambra, amargi yen wanita nganti cidra, iku ugi ngilangake Pangerane
wong jêjodhowan, dene kang diarani cidra iku ora mung jina bae,
nanging samubarang kang ora prasaja iya diarani cidra, mula wanita
kudu prasaja lair batine, amarga yen ora mangkono bakal nandhang
dosa rong prakara, kang sapisan dosa marang kang lanang, kapindhone
dosa marang Gusti Allah, kang mangkono iku mêsthi ora bisa nêmu
lêlakon kang kapenak.
Mula ati, kudu tansah eling, amarga tumindaking badan mung manut
karêping ati, awit ati iku dadi ratuning badan. Wong jêjodhowan
di’ibaratake prau kang gêdhe, lakuning prau manut satang lan
kêmudhine, sanadyan satange bênêr, yen kêmudhine salah, prau ora
bêcik lakune. Wong lanang iku lakuning satang, dene kang wadon
ngêmudheni, sanadyan bêcik ênggone ngêmudheni, nanging yen kang
nyatang ora bênêr, lakune prau iya ora bisa jêjêg, sarta bisa têkan
kang disêdya, amarga kang padha nglakokake padha karêpe, dadi
têgêse, wong jêjodhowan, kudu padha karêpe, mula kudu rukun, rukun
iku gawe karaharjan sarta mahanani katêntrêman, ora ngêmungake
wong jêjodhowan kang rukun bae, kang oleh katêntrêmaning ati,
sanadyan tangga têparone iya melu têntrêm, mula wong rukun iku
bêcik bangêt.
Kowe tak-pituturi, mungguh dalane kamulyan iku ana patang
prakara:
(1) Mulya saka jênêng.
(2) Mulya saka bandha.
(3) Mulya saka sugih ‘ilmu.
(4) Mulya saka kawignyan.
Kang diarani mulya saka jênêng, iku wong kang utama, bisa oleh
kabêgjan kang gêdhe, nanging kabêgjane mau ora mung kanggo awake
dhewe, kapenake uga kanggo wong akeh liyane. Dene kang mulya saka
ing bandha, lan mulya saka ênggone sugih ‘ilmu, lan mulya saka
kapintêran, iku ana ngêndi bae, iya akeh rêgane.
Mungguh dalane kasangsaran uga ana patang prakara:
(1) Rusaking ati, manusa iku yen pikire rusak, ragane mêsthi iya
melu rusak.
(2) Rusaking raga, iya iku wong lara.
(3) Rusaking jênêng, iya iku wong mlarat.
(4) Rusaking budi, iya iku wong bodho, cupêt budine, wong
bodho lumrahe gampang nêpsune.
Kang diarani tampa kanugrahing Gusti Allah, iya iku wong kang
sêgêr kawarasan sarta kacukupan, apa dene têntrêm atine.
Wong urip kang kêpengin bisaa dadi wong utama, duweya jênêng
kang bêcik, kanggo têtuladhan marang wong kang padha ditinggal ing
têmbene”.

rahasia shodaqoh

pada saat diriku pergi ke pacitan bersama teman-teman ku, pengalaman yang tak terlupkan adalah saat diriku sampai di pemandian air hangat, saat tiba di sana banyak pedagang yang berjualan, dan dengan bercanda aku berkata "kamu mau ku belikan apa?". dia menjawab canda ku itu, " belikan gelang ini yang pak??"(biasa nya teman2ku memanggil ku pak"). kujawab "ya!!", setelah akan pulang  dia ku belikan gelang itu, seharga 5.000 Rp. lantas kami pun pulang dan besok harinya aku di undang untuk mengaji ke tetangga guru saya. dan pulang di beri bisyaroh(pesangon) sebesar 40.000. dan aku hanya bisa menyangka mungkin ini imbalan bagi shodaqoh. dan aku benar bahwa shodaqoh itu bisa di gantikan dengan yang berlipat ganda. terbukti dari 5.000 menjadi 40.000 lipat 8 x ... subhanAllah.

Jumat, 04 Maret 2011

KARENA

kawan.....

seyumanmu seakan menambahkan semangat..
bayangkan saat kita bersama dulu...
keceriaan, senyuman,  senda gurau masih dapat kurasakan,
namun semua ada saat dan waktunya..
kini kita harus berjuang demi diri kita dan oranglain, seakan waktu untuk mengingatmu tak ada...
namun ingatlah bahwa do'a dan harapan untuk para sahabatku...

Selasa, 01 Maret 2011

PERJUANGAN MELAWAN ARUS

Melalui hati ini kita bulat tekat...
melawan arus kehidupan ini....
bukan untuk menentukan hidup kita akn seperti apa nanti..
namun untuk hanyalah untuk mengasah kemantapan kita dalam melangkah
kawanku....
nilai perjuangan tidak harus kita yang akan merasakannya.....
namun,kemuliaan sebuah nilai dar perjuangan kita adalah ketika kita mampu memberikan manfaat dari perjuangan kita itu untuk orang lain, untuk teman kita, untuk orang tua kita, dan untuk orang yang selalu memberikan semangar untuk kita, dan yang paling utama adalah untuk anak cucu kita nanti.....
para kawanku....
bukan hal yang penting untuk kita ketahui hal apa yang akan terjadi di kehidupan kita nanti, namun hal yang penting adalah apa yang harus kita kerjakan untuk bangsa ini, dan untuk anak cucu kita nanti....
selamat berjuangan kawan-kawanku.....
jerih payah kita pasti akan kita rasakan meski tidak abadi di dunia ini....

sayang

sayang aku belum bisa meninggalkan mu. karena engkau telah memberiku berbagai hal tentang kehidupan ini. kini saatnya aku berbalas budi padamu sayang.... tetes keringat dan air mata akan siap aku korbankan untukmu.... pondokku adalah sayangku

Minggu, 20 Februari 2011

sejarah sewulan

Tanah Perdikan Sewulan
Situs Perdikan Sewulan adalah cagar budaya peninggalan kerajaan Mataram yang masih tersisa hingga sekarang. Meski sudah berumur hampir tiga abad, arsitektur kuno yang terpajang masih kokoh berdiri. Gapura besar berwarna putih berdiri kokoh. Ornamen kaligrafi menghiasi setiap bagian dari gapura itu. Di bagian paling atas tertulis Masjid Agung Sewulan. Dan di kanan kirinya diberi corak bunga berjajar.
Situs Sewulan sudah tidak asing lagi bagi masyarakat Madiun. Apalagi, tempat ini merupakan salah satu cagar budaya peninggalan kerajaan Mataram yang tersisa. Pembangunannya pada tahun 1741 oleh Kiai Ageng Basyariyah.

Sejak berdirinya masjid bentuk bangunan masih dipertahankan. Seperti tembok yang tebalnya mencapai satu meter dan kolam tempat wudu yang terletak persis di depan masjid sama sekali belum tersentuh. ”Ini masjid tertua yang berada di Madiun, usianya hampir tiga abad,” tegas pria paro baya itu.
Kolam yang berukuran 4 x 5 meter itu sendiri sekarang jarang digunakan. Maklum masyarakat biasanya lebih memilih berwudu di tempat yang sudah disediakan. Tapi sebagian warga pendatang masih percaya bahwa air dalam kolam itu bisa mempercepat balita untuk bisa berjalan. Biasanya setelah mandi di kolam itu, beberapa bulan selanjutnya bisa berjalan
Banyaknya ukiran kaligrafi disetiap sudut membuat nuansa Islam semakin kental. Apalagi mimbar (tempat untuk kutbah) yang ada sekarang juga merupakan warisan sejak berdirinya masjid tersebut. Meskipun demikian mimbar itu masih terlihat cukup elegan.

Tak hanya itu, masjid Sewulan juga menjadi kenangan Abdurrahman Wahid (Gus Dur) ketika masih kecil. Gus Dur merupakan salah satu keturunan kedelapan Kiai Ageng Basyariyah. Jadi di Sewulan inilah, tempat bermain tokoh yang pernah menjadi Presiden RI itu, sebelum akhirnya hijrah ke Jombang. Selain Gus Dur, Menteri Agama Maftuh Basyuni juga tercatat sebagai keturunan Kiai Ageng Basyariyah.

Sewulan sendiri berasal dari kata sewu (seribu) dan wuwul (ukuran luas sama dengan hektar) jadi sewu wuwul adalah 1.000 ha. Dari nama tersebut dapat diartikan bahwa Desa Sewulan adalah tanah hadiah yang luasnya 1000 ha. Oleh Raja yang berkuasa pada waktu itu.

Berdasarkan cerita rakyat sewulan, pendiri Desa Sewulan adalah Bagus Harun, seorang santri dari Tegalsari Ponorogo. Pada masa pemerintah Kasunanan Paku Buwono II di Kartasura, terjadi pemberontakan orang-orang Tionghoa terhadap kekuasaan Kompeni Belanda di bawah pimpinan Tai Wan Sui dari Semarang dan dibantu oleh Sri Susuhunan Paku Buwono II. Pada tahu 1741 terjadi peperangan hebat di Kartasura. Susuhunan Paku Buwono II meminta bantuan kepada Kyai Hasan Besari di Tegalsari, tetapi oleh Kyai besari hanya di kirim seorang santrinya bernama Bagus Harun. Bagus Harun dapat memenangkan pertempuran di Kartasura, kemudian Bagus Harun di beri hadiah tanah yang dipilihnya sendiri seluas 1000 wuwul / ha. Maka sejak tahun 1742 Desa Sewulan mendapatkan kemerdekaan penuh dan secara turun temurun dipimpin oleh seorang Kyai keturunan Bagus Harun atau yang terkenal dengan Kyai Ageng Basyariah.

Adapun pemimpin Desa Perdikan Sewulan hingga tahun 1962 adalah: Bagus Harun (Kyai Basyariah), Kyai Mahdum, Kyai Mustaram I, Kyai Mustaram II, Kyai Wiryogulomo dan Kyai Muhamad Ichwan.

Ciri kekaryaan Desa sewulan adalah kerajinan dari besi (pande besi), pendirinya Nitikromo dari Jogjakarta dan Nuryo, barang yang dihasilkan adalah alat-alat pertanian, juga terdapat seorang empu pembuat keris pusaka yang bernama Mohamad Slamet, masih keturunan empu Suro dari Demak.

Pada masa kekuasaan Belanda, Desa Sewulan tetap berstatus Desa perdikan, karena Belanda menghargai pahlawan dari Sewulan, yaitu Pangeran Surodilogo, Beliau adalah panglima perang Diponegoro yang gigih mempertahankan daerah Mancanegara

santai ja

aku pengen tahu sopo tho kamu itu

salam dan selamat datang

mulat sarira hangroso wani, melu hangrungkepi. melu handarbeni